أَیْنَما تَکُونُوا یُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ کُنْتُمْ ف ی بُرُوجٍ مُشَیَّدَه » نساء آیه ی 78
«هر کجا باشید، مرگ شما را درم ییابد حتی اگر در بر جهای استوار باشید »
در دنیای عرفان یکی از بزر گترین عش قباز یها، عش قبازی با مرگ است و عارفی نیست که با
مرگ عش قبازی نکرده باشد و شوقی به لقاء الله و پیوستن به «او » نشان نداده باشد.

گر مرگ رسد چرا هراسم

کان راه به توست میشناسم
این مرگ نه باغ و بوستان است

کو راه سرای دوستان است
تا چند کنم ز مرگ فریاد

چون مرگ از اوست مرگ من باد
گر بنگرم آن چنان که رایست

این مرگ نه مرگ نقل جای است
از خوردگهی به خوابگاهی

و ز خوابگهی به بزم شاهی
خوابی که به بزم توست راهش

گردن نکشم ز خوابگاهش